My 100 books/ benim 100 kıtabım

5. The Vanishing Half, Brit Bennett

Mallard is a fictional town in Louisiana, only inhabited by (very pale) black people. Leon is lynched by some white rogues, and his wife Adele with the kids is left in rather poor circumstances, doing permanent house-cleaning for the rich Whities. One day the twins Desirée and Stella run away to New Orleans, where Stella finds a rich magistrate, decides to pass as white and spends her life under comfortable circumstances but is condemned to permanent lies about her past, the more as she gives birth to a blonde, white-skinned daughter.

Desirée but marries a black man and has a very dark skinned daughter (even mentioned as blue-black). She escapes her abusing husband and turns back to Mallard and the mother, bringing of course her baby with her.

Years later Desirée’s daughter Jude (the coloured one) and Stella’s “white” daughter Kennedy meet in Los Angeles. Here the entanglements increase, the more that Kennedy starts to be an actress (“The only difference between lying and acting was whether your audience was in on it, but it was all a performance just the same.”) and Jude has a transsexual boyfriend (another passing). Finally the two sisters cannot uphold the “status quo” and meet again.

The subject “passing” fascinates me and this is the second book I’m reading about it, and like Philip Roths “The Human Stain” it’s diction is captivating. “How did I become who I am?” and other questions about one’s individuality are put, and besides of course the utterly complicated relations between couloured and white US-citizens are once more depicted. Now I need to read Nella Larsen’s “Passing”, the more that Larsen’s like Bennett a couloured author.

Mallard, Louisiana’da sadece (çok solgun) siyahların yaşadığı kurgusal bir kasabadır. Leon, bazı beyaz haydutlar tarafından linç edilir ve karısı Adele çocuklarıyla birlikte oldukça kötü koşullarda, zengin beyazlar için sürekli ev temizliği yapmak zorunda kalır. Bir gün ikizler Desirée ve Stella New Orleans’a kaçar, Stella orada zengin bir yargıç bulur, beyaz olarak geçmeye karar verir ve hayatını rahat koşullar altında geçirir, ancak sarışın, beyaz tenli bir kız çocuğu doğurduğu için geçmişi hakkında sürekli yalan söylemeye mahkum edilir.

Ancak Desirée siyah bir adamla evlenir ve çok koyu tenli (hatta mavi-siyah olarak bahsedilen) bir kızı olur. Kendisini taciz eden kocasından kaçarak Mallard’a ve annesine geri döner ve tabii ki bebeğini de yanında getirir.

Yıllar sonra Desirée’nin kızı Jude (renkli olan) ve Stella’nın “beyaz” kızı Kennedy Los Angeles’ta tanışırlar. Kennedy’nin aktris olmaya başlaması (“Yalan söylemekle rol yapmak arasındaki tek fark seyircinin de işin içinde olup olmamasıydı, ama hepsi aynı performanstı.”) ve Jude’un transseksüel bir erkek arkadaşı (bir başka geçiş) olmasıyla karışıklıklar daha da artar. Sonunda iki kız kardeş “statükoyu” koruyamaz ve tekrar buluşurlar.

“Geçiş” konusu beni büyülüyor ve bu, bu konuda okuduğum ikinci kitap ve Philip Roth’un “İnsan Lekesi” gibi diksiyonu büyüleyici. “Nasıl bu hale geldim?” ve kişinin bireyselliğine dair diğer sorular soruluyor ve tabii ki ABD’deki beyaz ve siyahi vatandaşlar arasındaki son derece karmaşık ilişkiler bir kez daha tasvir ediliyor. Şimdi Nella Larsen’in “Passing” kitabını okumam gerekiyor, Larsen’in Bennett gibi bir siyahi yazar olması da cabası.

Mallard ist eine fiktive Stadt in Louisiana, die nur von (sehr blassen) Schwarzen bewohnt wird. Leon wird von einigen weißen Schurken gelyncht, und seine Frau Adele bleibt mit den Kindern in ziemlich ärmlichen Verhältnissen zurück, wo sie ständig für die reichen Weißen den Haushalt putzen muss. Eines Tages fliehen die Zwillinge Desirée und Stella nach New Orleans, wo Stella einen reichen Richter findet, beschließt, sich als Weiße auszugeben und ihr Leben in komfortablen Verhältnissen verbringt. Sie ist aber zu ständigen Lügen über ihre Vergangenheit verdammt, zumal sie eine blonde, weißhäutige Tochter zur Welt bringt.

Desirée heiratet jedoch einen schwarzen Mann und bekommt eine sehr dunkelhäutige Tochter (die sogar als blauschwarz bezeichnet wird). Sie flieht vor ihrem sie misshandelnden Mann und kehrt zu Mallard und der Mutter zurück, wobei sie natürlich ihr Baby mitbringt.

Jahre später treffen sich Desirées Tochter Jude (die Farbige) und Stellas „weiße“ Tochter Kennedy in Los Angeles. Hier nehmen die Verwicklungen zu, zumal Kennedy beginnt, Schauspielerin zu werden („Der einzige Unterschied zwischen Lüge und Schauspielerei bestand darin, ob das Publikum mitspielte, aber es war trotzdem eine Vorstellung.“) und Jude einen transsexuellen Freund hat (auch das nur nebenbei). Schließlich können die beiden Schwestern den „Status quo“ nicht aufrechterhalten und treffen sich wieder.

Das Thema „Passing“ fasziniert mich, und dies ist das zweite Buch, das ich darüber lese, und wie Philip Roths „The Human Stain“ ist es in seiner Diktion fesselnd. „Wie wurde ich zu dem, der ich bin?“ und andere Fragen zur eigenen Individualität werden gestellt, und nebenbei werden natürlich auch wieder die überaus komplizierten Beziehungen zwischen farbigen und weißen US-Bürgern dargestellt. Jetzt muss ich unbedingt „Passing“ von Nella Larsen lesen, zumal Larsen wie Bennett eine farbige Autorin ist.